Kad govorimo o sebi kao o bićima presudno određenima civilizacijom, mi ustvari govorimo o gradu. Kad pak govorimo o gradu, mi govorimo o specifičnom međuodnosu ljudi i fizičkog (i mentalnog) konstrukta koji potiče, omogućuje ili, suprotno, sprječava određene oblike ponašanja i djelovanja. Preciznije, govorimo o izgrađenom okolišu koji u svim značenjskim smjerovima obilježava povezanost, do neraskidivosti sudbinske cjeline, svega što je tu izvorno bilo i svega što tu nastaje, to jest prirodnog konteksta, uspostavljenih prostornih odnosa, ljudi i svih drugih bića koja tu obitavaju, trajno ili privremeno, voljno ili ne.